Mijn ouderlijk huis

Ons huis was de helft van een dubbel huis, dat door mijn vader en mijn oom samen was gebouwd, met ondersteuning van een plaatselijke timmerman, Allard Everts. Vóór dit huis had er op ongeveer deze plek een huis gestaan waar mijn opa en oma in gewoond moeten hebben, maar noch hen noch het oude huis heb ik gekend. Ik heb er wel één foto van. De foto is op metaal geplakt en zwaar door de tijd aangetast. Met behulp van digitale technieken heb ik hem wat opgefrist. Mijn vader en mijn oom staan voor het huis, beiden met een pet op en klompen aan de voeten, de een in een soort trui, de ander in een kiel. Het huis is een stenen huis, met bovenaan een rieten dak en verder naar onderen zes rijen dakpannen. Er is een voordeur en één raam aan de voorkant. Het is maar een klein huisje. Opzij is het lage dak iets uit gebouwd en daar is nog een deur te zien. Die deur werd altijd gebruikt, denk ik; de voordeur niet. Zo was dat toen. Men zei dat de voordeur alleen voor een begrafenis werd gebruikt om het lijk door naar buiten te dragen, maar dat heb ik nooit kunnen constateren, want toen mijn moeder overleed was de voordeur er niet meer. Bij buren heb ik het (ook) nooit gezien. 

Het huis waarin ik ben geboren, was bij dit huisje vergeleken al een hele vooruitgang. Het was een twee-onder-een-kap, symmetrisch gebouwd met beneden zelfs een spouwmuur. De bovenste helft, de zolder was van een halfsteens muur.  Het huis had vooraan in elke helft een voordeur, een groot raam met roetjes zodat er zes ruiten waren, en nog twee uitzetbare bovenramen met een soort matglas erin. In latere jaren gingen de roetjes eruit en werden het twee grote ruiten. Ook de voordeur werd toen vervangen door een raam. Naast de voordeur was nog een raam waarachter de slaapkamer was. Die slaapkamer was vrij groot, de ouders sliepen daar en de kinderen zolang ze klein waren. Het was lange tijd de enige slaapkamer in het huis. Ook in het achterhuis was later een slaapkamertje gebouwd. Toen de twee dochters groter werden, werd daar voor hen een slaapkamer ingericht. Ik herinner me dat nauwelijks. Er was een getimmerd vast bed en heel weinig ruimte. Later kwam op die plaats een soort bijkeuken en halletje met de trap naar boven en er kwam een koelkast te staan. Later toen de kinderen ouder werden, timmerde mijn vader boven op zolder kamertjes, op den duur voor elk van ons één kamer. Omdat mijn oudste zus al het huis uit was, waren drie kamertjes genoeg. 

                                                                         het huis van de oostkant gezien, met de grote volière voor tropische vogels van mijn broer er voor

 het huis in latere jaren

achter de ramen boven had ik mijn studeer- en slaapkamer

 met de dikke kastanjeboom....

het oude huis van de buren; dit huis is niet meer te vinden; het heeft plaats gemaakt voor een klein landhuis. 

mijn eerste auto, een Fiat 128, in 1971, '72 , gezien vanuit mijn zolderkamertje; op de linkerfoto rechts is het binnenhok van de volière voor tropische vogels van mijn broer nog net te zien. 

Vroeger was er nog de (nooit gebruikte) voordeur. Bij de buren zitten de oude ruiten met roetjes er nog in, in de voorkamer. Rechts de schuur in wintertijd met rijp aan de vlier, en de pruimenbomen en een appelboom op de achtergrond. 

Slapen boven de aardappels

Om vanuit de huiskamer (het voorhuis) in de slaapkamer te komen, moest je een trapje met één tree op. Die tree was getimmerd op een luikje dat toegang gaf tot de aardappelkelder onder de slaapkamer. Mijn ouders sliepen dus boven de aardappels. Dat was niet zo gezond omdat aardappels altijd vocht afgeven; toen mijn vader later last kreeg van reumatiek werd dat o.a. aan die aardappels geweten. Het andere bed van de kinderen was in dezelfde kamer boven de kelder. Die kelder was vanuit het achterhuis bereikbaar. Vlak achter de kelderdeur in het achterhuis was een soort provisiekast en een trapje naar beneden. In de provisiekast stonden dingen als maïzena, meel, zout, e.d. Beneden in de kelder stonden de etenswaren die koel moesten blijven. Ook was er een stelling met planken waarop tientallen weckflessen stonden met fruit en groenten die ’s zomers en in het najaar waren geweckt. Ook stonden er op de vloer een paar prachtige Keulse potten, gemaakt van bruin gres aardewerk dat door een dikke glazuurlaag waterdicht was gemaakt. Wij maakten daarin witte kool in met zout dat de kool tot zuurkool transformeerde, en ook wel gesneden sperzieboontjes in het zout. Vooral van die laatste kon ik smullen. 

Versleten

In latere jaren van zijn leven kreeg mijn vader last van zijn nek en schouders. Toen werd er al gauw geconstateerd dat de nek versleten was. Dat zou geen wonder zijn, met het zware en lange, harde werken dat mijn vader jarenlang deed als chauffeur bij een betonfabriek. Als chauffeur moest je niet alleen rijden, maar je werd ook geacht te helpen bij het laden en lossen. En als het dan ging om  beton- en steenwaren, was dat, zonder moderne hulpmiddelen, een hels zwaar karwei. Eens kwam er een man langs de deuren die de oplossing pretendeerde te hebben voor reumatiek, versleten nek, hoofdpijn, vermoeidheid, kortom bijna alles wat een mens aan ellende kon overkomen. Het lag allemaal aan de aardstralen. 

Ik tik nu op Google de zoekterm aardstralen in, in de verwachting weinig meer te vinden. Tot mijn verbijstering krijg ik een flitsende website te zien, als eerste hit op Google, weliswaar als advertentie, maar toch. Tegenwoordig gelooft men hier toch niet meer in?! Gelukkig meldt de tweede, normale hit, nl. Wikipedia, dat het hier gaat om een pseudowetenschap. Dit is wat de advertentie meldt:

Aardstralen

Aardstralen, wat zijn dat?

Aardstralen zij onderaardse stromingen welke kilometers diep onder de oppervlakte voorkomen. Op plaatsen waar de stromingen elkaar kruisen kan veel energie opgewekt worden. Deze energie wordt aan de oppervlakte voor het grootste deel als negatief ervaren. 

 Aardstralen, wat zijn de gevolgen?

Een groot deel van de mens, dier en plant voelt dit als negatieve energie. Het probleem is dat men dit vaak niet weet. Voor veel kwalen en problemen heeft de reguliere wetenschap vaak geen oorzaak en/of oplossing. Meest voor- komend is: Duizeligheid, verhoogde bloeddruk en bloedsuikers (diabetes), slecht slapen, vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn, rugklachten, huiduitslag(eczeem) en misselijkheid. Dit kan allemaal voortkomen uit aardstralen.

Welnu, dit is dus precies wat de man bij ons ook kwam verkondigen. Maar dan wel meer dan een halve eeuw geleden. De man verkocht een kastje, dat de stralen zou neutraliseren en alle negatieve gevolgen zou teniet doen. Mijn vader had al diverse dingen geprobeerd, en had er voorzichtig wel oren naar. Mijn moeder niet. Die vond het hocus-pocus. Maar tegen redelijk grof geld geloof ik, werd er toch een kastje aangeschaft en in de aardappelkelder geïnstalleerd. De man drukte mijn vader wel op het hart, het doosje niet open te maken, want dat zou de werkende kracht verminderen of zelfs tot nul reduceren. Toen na jaren de klachten niet minderden, heeft mijn vader het kastje maar eens open gemaakt. Wat erin zat kan de lezer vast wel raden. 

Omdat het aardstralenkastje niet hielp, en de klachten bij vader niet verminderden, werden andere maatregelen genomen. Omdat het probleem voort zou komen uit beknelde zenuwen en fysiotherapie er nog niet was of althans niet binnen bereik van mijn ouders, dacht mijn vader in overleg met de huisarts een constructie uit, die erop neer kwam dat de druk op de nekwervels (tijdelijk) verminderd werd. De constructie werd gemaakt met katrollen aan de zolder van de slaapkamer, een touw, een soort masker, door moeder genaaid, en een zak gevuld met zand. Vader gespte het masker om zijn hoofd en de zak zand trok via de katrollen het hoofd omhoog, zodat de wervels ruimte kregen.