Walvissen spotten in Hermanus donderdag 7 oktober

De wijnproeverij die hier in Stellenbosch op het programma stond, heeft RL verschoven. Dat gaan we vanuit Kaapstad doen, meldt ze. Na een uurtje rijden zijn we om half tien in Hermanus, een stadje aan de zuidkust en aan de Walker Bay. De baai staat bekend om zijn walvissen. Elk jaar trekken de zuidkapers, de Southern Right Whale, (en andere) vanuit de Arctische gebieden naar de beschutte Walker Bay om te kalven. Van juni tot december zijn ze er maar de piek ligt in september- oktober. Nu dus. In de bus meldt RL dat de geplande boottocht naar de walvissen vanmiddag is geannuleerd wegens de harde wind. Dit lijkt de reis van de annuleringen te worden. Goed, aan het weer kan niemand iets veranderen, maar we missen zo wel een hoop leuke dingen. We trekken het windjack aan want de wind is inderdaad krachtig en nog vrij fris ’s morgens. Nu maar hopen dat we vanaf de wal nog wat walvissen zullen kunnen zien. Wel, dat lukt, maar echt dichtbij komen ze niet. Ik hoorde en hoor allerlei verhalen van mensen die ze echt van heel dichtbij zagen. Wij moeten spieden om ze te zien, en als er dan een vin of kop gezien wordt door de samengedromde mensen, is de opwinding groot en klikken de sluiters van alle camera’s die op de golven gericht zijn. In de hoop dat er iets op staat dat thuis digitaal nog wat te vergroten is, zodat je toch nog iets kunt laten zien wat op een walvis lijkt. Ja, een paar mooie staartvinnen heb ik wel op de plaat en ook een paar mooie spuitende koppen. Maar uit het water springen of met de kop helemaal uit het water komen, dat doen ze vandaag niet. Om van vlak onder de kust te komen maar niet te spreken. Je moet wel volhouden met je camera in de aanslag want snel reageren is geboden om een foto te krijgen. Vaak ben je net te laat om het moment dat het dier spuit te vangen. We drinken een kop koffie op een terras en lopen verder. De kust zelf is trouwens ook mooi. Walker Bay is een schilderachtige baai en langs de kust staan mooie bloemen. Er loopt een wandelpad langs de Old Harbour dat we een heel eind volgen. Met de wilde wolkenluchten boven het water zijn er wel bijzondere opnamen te maken. 

rechtvaardig

Op het terras van een restaurant aan de boulevard zit een deel van onze groep te eten. Wij schuiven ook aan. De vrolijke zwarte ober wijt het wegblijven van de walvissen aan de wind. Gisteren waren ze wel vlak onder de wal, vertelt hij. Als hij hoort dat wij uit Holland komen (in het buitenland noem ik het maar vaak Holland i.p.v. het –voor ons- correctere Nederland), maakt hij zich vrolijk: Hebben jullie het WK al niet gewonnen en nu ook nog geen walvissen gezien! Hij klakt met zijn tong. Tja, het leven is niet altijd rechtvaardig. Enfin, onderweg terug naar de bus zien we nog een paar mooie staartvinnen en ruggen. 

De bus gaat met een omweg terug via een prachtige route langs het water. Via Kleinmond, Betty’s Bay, en Kogelberg Nature Reserve, en Strand en Somerset-West naar het hotel. Fenomenale uitzichten met de wilde kust en een nog wildere wolkenlucht daarboven. Het levert dramatisch ogende foto’s op. Om half vier terug bij het hotel. 

 het blijft vandaag bij wat ruggen en staarten

 en een kop